10 słynnych inwestorów inwestuje w spółki dywidendowe

27.05.2024, Kategorie: Nowości, Autor: Market review
Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi

Zobacz, w jakie spółki dywidendowe inwestuje 10 słynnych inwestorów na giełdzie w USA.

Zalety inwestowania w spółki dywidendowe

Każdy z poniższych inwestorów ma lub miał tendencję do inwestowania w spółki dywidendowe lub spółki szybko rosnące. Inwestowali bądź inwestują w spółki dywidendowe z kilku kluczowych powodów, które odzwierciedlają filozofię inwestycyjną oraz podejście do zarządzania kapitałem. Oto główne powody działań inwestorów, które odnalazłem:

Stabilność i dojrzałość spółek: Spółki wypłacające dywidendy są zazwyczaj dobrze ugruntowane i mają stabilne przepływy pieniężne. Wypłata dywidendy świadczy o zdolności firmy do generowania zysków i pewnym poziomie dojrzałości w swojej branży.

Regularne dochody: Dywidendy zapewniają regularny dochód, co jest szczególnie atrakcyjne dla inwestorów długoterminowych. Np. Buffett ceni sobie przepływy pieniężne, które można reinwestować w inne okazje inwestycyjne lub wykorzystywać do finansowania działalności Berkshire Hathaway.

Dowód zdrowia finansowego: Regularne wypłacanie dywidend jest wskaźnikiem zdrowia finansowego spółki. Firmy, które konsekwentnie wypłacają dywidendy, pokazują, że są w stanie generować zyski i zarządzać swoimi zasobami finansowymi w sposób efektywny.

Reinwestowanie dywidend: Inwestorzy często reinwestują otrzymane dywidendy, co pozwala na wykorzystanie efektu kuli śnieżnej. Dzięki reinwestowaniu dywidend, portfel inwestycyjny może rosnąć szybciej, co zwiększa całkowity zwrot z inwestycji.

Ograniczenie ryzyka: Spółki dywidendowe zazwyczaj są mniej zmienne niż spółki, które nie wypłacają dywidend. Dywidendy mogą zapewnić pewną formę ochrony przed spadkami cen akcji, ponieważ regularne wypłaty dywidend mogą przyciągać inwestorów nawet w trudnych czasach.

Długoterminowy wzrost: Wiele spółek dywidendowych ma długą historię wzrostu dywidend, co oznacza, że inwestorzy mogą liczyć na rosnące dochody w czasie. Inwestorzy cenią sobie spółki, które mają potencjał do długoterminowego wzrostu, zarówno pod względem cen akcji, jak i wypłacanych dywidend.


Inwestowanie na giełdzie   Dołącz do nas – w tym tygodniu 120 dni w cenie 90 w abonamencie LITE 90. Zyskasz 33% więcej dni!
  Wykorzystaj bonus do 7 października do godziny 20:00.

Inwestowanie w spółki dywidendowe wpisuje się w strategię poniżej wymienionych inwestorów, które opierają się na długoterminowym trzymaniu wartościowych aktywów, generowaniu stabilnych przepływów pieniężnych i minimalizowaniu ryzyka inwestycyjnego.

1. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Warren Buffett

Najbardziej znane inwestycje:

  • Coca-Cola (KO): Buffett zainwestował w Coca-Colę w 1988 roku. Inwestycja przyniosła mu ogromne zyski, ze zwrotami rzędu 800% do 2023 roku.
  • Apple (AAPL): Berkshire Hathaway zaczęło inwestować w Apple w 2016 roku. Od tego czasu wartość akcji wzrosła o około 300%.
  • American Express (AXP): Zainwestował w latach 90. XX wieku, zyskując setki procent na wartości akcji.
  • Chevron (CVX): Zainwestował w 2020 roku, a stopa zwrotu z tej inwestycji wyniosła około 40% do 2023 roku.
  • Kraft Heinz (KHC): Inwestycja ta przyniosła mniej udane wyniki, ale nadal jest ważną częścią portfela Buffett’a.

Więcej o filozofii inwestycyjnej Warrena Buffeta napisaliśmy w oddzielnym artykule.

2. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: John Templeton

Najbardziej znane inwestycje:

  • Royal Dutch Shell (RDS): Zainwestował w tę spółkę na długo przed konsolidacją rynku ropy, uzyskując znaczne zyski.
  • Jardine Matheson: Inwestycja w azjatycki konglomerat przyniosła mu duże zwroty.
  • Toyota: Zainwestował wcześnie, widząc potencjał w rosnącym rynku motoryzacyjnym.
  • Mitsubishi: Kolejna japońska firma, która przyniosła mu zyski.
  • HSBC: Inwestycja w międzynarodowy bank przyniosła solidne dywidendy i wzrost wartości akcji.

Założenia strategii

John Templeton, założyciel Templeton Growth Fund, jest znany ze swojej skutecznej i unikalnej filozofii inwestycyjnej. Jego podejście do inwestowania można podsumować w kilku kluczowych punktach:

  1. Globalna dywersyfikacja:
    • Templeton był pionierem globalnego inwestowania. Uważał, że najlepsze okazje inwestycyjne mogą znajdować się poza granicami kraju inwestora. Dywersyfikacja geograficzna pomagała mu znaleźć niedowartościowane spółki na rynkach międzynarodowych, które mogły być pomijane przez innych inwestorów. To szczególnie ważne z punktu widzenia krajowych inwestorów, którzy okazji inwestycyjnych szukają przede wszystkim na GPW.
  2. Kupowanie, gdy inni są przestraszeni:
    • Templeton był zwolennikiem kontrariańskiego podejścia do inwestowania. Wierzył, że najlepsze okazje inwestycyjne pojawiają się w czasach pesymizmu i kryzysu, kiedy większość inwestorów unika rynku. Jego słynne powiedzenie: „Kupuj, gdy inni sprzedają, sprzedawaj, gdy inni kupują” podkreślało jego wiarę w inwestowanie w okresach paniki rynkowej.
  3. Wartość i fundamentalna analiza:
    • Templeton był inwestorem wartościowym. Szukał spółek, które były niedowartościowane przez rynek, ale miały solidne fundamenty i potencjał do długoterminowego wzrostu. Analizował bilanse, rachunki zysków i strat oraz inne wskaźniki finansowe, aby znaleźć okazje inwestycyjne.
  4. Cierpliwość i długoterminowa perspektywa:
    • Templeton wierzył w długoterminowe inwestowanie. Wiedział, że budowanie bogactwa wymaga czasu i cierpliwości. Był gotów trzymać swoje inwestycje przez wiele lat, aby skorzystać z ich pełnego potencjału wzrostu.
  5. Elastyczność i otwarty umysł:
    • Templeton był znany ze swojej elastyczności i otwartości na nowe pomysły. Nie ograniczał się do żadnego konkretnego sektora ani rynku. Zamiast tego, był zawsze gotów dostosować swoje strategie inwestycyjne w odpowiedzi na zmieniające się warunki rynkowe i gospodarcze.
  6. Unikanie nadmiernego zadłużenia:
    • Templeton unikał inwestowania w spółki z nadmiernym zadłużeniem. Wierzył, że zbyt duże zadłużenie zwiększa ryzyko inwestycji i może prowadzić do problemów finansowych, zwłaszcza w trudnych czasach ekonomicznych.
  7. Dokładne badania i analiza:
    • Templeton kładł duży nacisk na dokładne badania i analizę przed podjęciem decyzji inwestycyjnej. Wierzył, że staranna analiza fundamentalna jest kluczem do znalezienia wartościowych inwestycji.
  8. Optymizm i wiara w postęp ludzkości:
    • Templeton był optymistą i wierzył w długoterminowy postęp gospodarczy i technologiczny. Jego pozytywne podejście do przyszłości pozwalało mu inwestować z pewnością, że światowe rynki będą się rozwijać i przynosić zyski inwestorom.

Filozofia inwestycyjna Johna Templetona opiera się na globalnej dywersyfikacji, kontrariańskim podejściu, inwestowaniu wartościowym, cierpliwości, elastyczności, unikaniu nadmiernego zadłużenia, dokładnych badaniach oraz optymizmie. Jego zasady i strategie inwestycyjne przyczyniły się do jego sukcesu jako jednego z najbardziej uznanych inwestorów XX wieku.

3. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Benjamin Graham

Najbardziej znane inwestycje:

  • GEICO: Graham kupił akcje, gdy firma była w trudnej sytuacji, uzyskując ogromne zyski po jej odbudowie.
  • Northern Pipeline: Inwestycja w tę spółkę gazową była bardzo udana.
  • US Steel: Zainwestował, gdy cena akcji była niska, uzyskując duże zwroty po wzroście rynku.
  • DuPont: Inwestycja w firmę chemiczną przyniosła znaczne zyski.
  • Kodak: Kolejna firma, której akcje Graham kupił w niskiej cenie, a następnie zyskały na wartości.

Założenia strategii

Benjamin Graham, często nazywany „ojcem inwestowania wartościowego,” wywarł ogromny wpływ na sposób, w jaki inwestorzy analizują i wybierają akcje. Jego filozofia inwestycyjna jest zwięźle przedstawiona w jego klasycznych książkach, takich jak „Inteligentny inwestor” oraz „Analiza papierów wartościowych.” Oto pięć głównych punktów filozofii inwestycyjnej Grahama:

  1. Wartość wewnętrzna i margines bezpieczeństwa:
    • Wartość wewnętrzna: Graham uważał, że każda akcja ma swoją wewnętrzną wartość, która opiera się na zdolności firmy do generowania przyszłych zysków i przepływów pieniężnych. Wartość wewnętrzna jest podstawowym elementem przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.
    • Margines bezpieczeństwa: Graham zalecał kupowanie akcji, których cena rynkowa jest znacznie niższa od ich wartości wewnętrznej. Ten „margines bezpieczeństwa” chroni inwestora przed błędami w analizie oraz nieprzewidzianymi zdarzeniami rynkowymi.
  2. Analiza fundamentalna:
    • Graham podkreślał znaczenie dogłębnej analizy fundamentalnej spółek przed inwestowaniem. Inwestorzy powinni analizować bilans, rachunek zysków i strat oraz przepływy pieniężne firmy, aby ocenić jej kondycję finansową i perspektywy wzrostu.
  3. Inwestowanie kontra spekulacja:
    • Graham wyraźnie rozróżniał inwestowanie od spekulacji. Inwestowanie polega na zakupie papierów wartościowych w oparciu o ich wartość wewnętrzną i długoterminowy potencjał wzrostu, podczas gdy spekulacja to próba zyskania na krótkoterminowych wahaniach cen bez uwzględnienia fundamentów.
  4. Znaczenie dywersyfikacji:
    • Graham zalecał dywersyfikację portfela inwestycyjnego, aby zminimalizować ryzyko. Posiadanie zróżnicowanego portfela akcji z różnych sektorów i branż pomaga chronić inwestora przed specyficznymi zagrożeniami związanymi z poszczególnymi spółkami.
  5. Długoterminowa perspektywa:
    • Graham wierzył w długoterminowe podejście do inwestowania. Inwestorzy powinni być cierpliwi i gotowi trzymać swoje inwestycje przez wiele lat, aby skorzystać z pełnego potencjału wzrostu. Krótkoterminowe wahania cen są mniej istotne niż długoterminowa wartość spółki.

Filozofia inwestycyjna Benjamina Grahama opiera się na dogłębnej analizie fundamentalnej, identyfikacji wartości wewnętrznej, stosowaniu marginesu bezpieczeństwa, rozróżnianiu inwestowania od spekulacji, dywersyfikacji portfela oraz przyjmowaniu długoterminowej perspektywy. Te zasady stały się podstawą nowoczesnej teorii inwestowania i wywarły znaczący wpływ na wielu znanych inwestorów, w tym Warrena Buffetta.

4. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Peter Lynch

Najbardziej znane inwestycje:

  • Ford: Inwestycja przyniosła mu znaczne zyski, gdy firma odbudowała swoją pozycję na rynku.
  • Fannie Mae: Inwestycja w agencję kredytową przyniosła mu ogromne zwroty.
  • General Electric (GE): Zainwestował w stabilną firmę, uzyskując znaczące zyski.
  • Lowe’s: Inwestycja w firmę z sektora budowlanego przyniosła duże zwroty.
  • Dunkin’ Donuts: Inwestycja w sieć kawiarni i donutów była bardzo udana.

Założenia strategii

Peter Lynch, legendarny menedżer funduszu Fidelity Magellan, jest znany ze swojej niezwykle udanej kariery inwestycyjnej oraz filozofii, która opiera się na prostych, lecz skutecznych zasadach. Oto dziesięć kluczowych punktów jego filozofii inwestycyjnej:

  1. Inwestuj w to, co znasz: Lynch zachęca inwestorów do inwestowania w spółki i sektory, które dobrze rozumieją. Uważa, że osobista wiedza i doświadczenie mogą pomóc w identyfikacji dobrych okazji inwestycyjnych.
  2. Rób własne badania: Lynch podkreśla znaczenie samodzielnego przeprowadzania badań i analizy spółek przed inwestowaniem. Wierzy, że inwestorzy powinni dokładnie rozumieć biznes, w który inwestują.
  3. Znajdź „tenbaggers”: Lynch szukał spółek, które miały potencjał wzrostu dziesięciokrotnego (tzw. „tenbaggers”). Szukał firm z dużym potencjałem wzrostu, które były w stanie znacznie zwiększyć swoją wartość w długim okresie.
  4. Unikaj modnych inwestycji: Lynch przestrzega przed inwestowaniem w „modne” sektory lub spółki, które są obecnie na fali popularności. Zamiast tego sugeruje, aby skupić się na solidnych fundamentach i długoterminowym potencjale.
  5. Dywersyfikacja: Lynch wierzy w dywersyfikację portfela, aby zminimalizować ryzyko. Zaleca, aby inwestorzy posiadali zróżnicowany portfel spółek z różnych sektorów.
  6. Długoterminowe podejście: Lynch podkreśla znaczenie długoterminowego trzymania akcji. Wierzy, że cierpliwość jest kluczowa, a najlepsze zwroty pochodzą z długoterminowego inwestowania.
  7. Rozpoznawanie kategorii wzrostu: Lynch klasyfikował spółki według kategorii wzrostu, takich jak „slow growers” (wolno rosnące), „stalwarts” (stabilne firmy), „fast growers” (szybko rosnące), „cyclicals” (cykliczne), „turnarounds” (odwrócenia) i „asset plays” (aktywa). Każda kategoria ma swoje własne kryteria oceny i strategie inwestycyjne.
  8. Wycena ma znaczenie: Lynch zwraca uwagę na wycenę spółek. Szuka okazji, które są atrakcyjnie wycenione w stosunku do ich potencjału wzrostu. Analizuje wskaźniki takie jak wskaźnik P/E (cena do zysku) w kontekście tempa wzrostu zysków.
  9. Zachowanie zdrowego rozsądku: Lynch podkreśla znaczenie zdrowego rozsądku w inwestowaniu. Uważa, że inwestorzy powinni być realistami i unikać emocjonalnych decyzji.
  10. Unikaj przewidywania rynku: Lynch odradza próby przewidywania krótkoterminowych ruchów rynku. Wierzy, że nikt nie jest w stanie dokładnie przewidzieć, jak rynek będzie się zachowywał w krótkim okresie, i że lepiej skupić się na długoterminowych fundamentach spółek.

Filozofia inwestycyjna Petera Lyncha opiera się na prostych, lecz skutecznych zasadach, takich jak inwestowanie w to, co się zna, samodzielne badania, unikanie modnych inwestycji, dywersyfikacja, długoterminowe podejście i zachowanie zdrowego rozsądku. Lynch wierzy, że przestrzeganie tych zasad może pomóc inwestorom osiągnąć sukces na rynkach finansowych.

Szczerze polecam wykład Petera Lyncha:

5. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Bill Ackman

Najbardziej znane inwestycje:

  • Canadian Pacific Railway: Ackman pomógł przeprowadzić restrukturyzację, uzyskując znaczne zwroty.
  • Fortune Brands: Inwestycja ta przyniosła wysokie zyski po podziale firmy.
  • Allergan: Ackman uzyskał ogromne zyski po przejęciu przez Valeant.
  • Restaurant Brands International: Inwestycja w właściciela Burger King przyniosła duże zwroty.
  • Hilton Worldwide: Inwestycja przyniosła znaczne zyski po wzroście wartości akcji hotelu.

Założenia strategii

Bill Ackman, znany inwestor i zarządzający funduszem hedgingowym Pershing Square Capital Management, ma wyraźną i zdecydowaną filozofię inwestycyjną. Jego podejście można scharakteryzować jako aktywne zarządzanie portfelem, z naciskiem na długoterminową wartość i poprawę efektywności zarządzanych spółek. Oto kluczowe elementy jego filozofii inwestycyjnej:

  1. Inwestowanie wartościowe: Ackman jest zwolennikiem inwestowania wartościowego. Szuka spółek, które są niedoszacowane przez rynek, ale mają solidne fundamenty i potencjał do długoterminowego wzrostu. Wierzy, że poprzez dokładną analizę i identyfikację ukrytej wartości, można osiągnąć ponadprzeciętne zwroty.
  2. Inwestowanie aktywistyczne: Ackman jest znany z aktywistycznego podejścia do inwestowania. Po nabyciu znaczącego udziału w firmie, często angażuje się w jej zarządzanie, proponując zmiany mające na celu poprawę wyników finansowych i zwiększenie wartości dla akcjonariuszy. Może to obejmować zmiany w zarządzie, restrukturyzację, optymalizację kosztów, a nawet sprzedaż części aktywów.
  3. Koncentracja na dużych, publicznych spółkach: Ackman zazwyczaj inwestuje w duże, publiczne spółki o ugruntowanej pozycji na rynku. Wybiera firmy, które mają potencjał do znaczącej poprawy efektywności operacyjnej i wzrostu wartości rynkowej.
  4. Długoterminowe podejście: Mimo że jego aktywistyczne podejście może sugerować krótkoterminowe działania, Ackman zazwyczaj ma długoterminowy horyzont inwestycyjny. Wierzy, że trwałe zmiany w zarządzanych firmach przyniosą korzyści w perspektywie kilku lat.
  5. Głębokie analizy fundamentalne: Ackman i jego zespół przeprowadzają dogłębne analizy fundamentalne przed podjęciem decyzji inwestycyjnych. Skupiają się na zrozumieniu modelu biznesowego, struktury kosztów, konkurencji, zarządzania i potencjalnych ryzyk związanych z inwestycją.
  6. Koncentracja na wysokiej jakości zarządzaniu: Ackman zwraca dużą uwagę na jakość zarządu spółek, w które inwestuje. Wierzy, że kompetentny i zaangażowany zarząd jest kluczowy dla realizacji strategii wzrostu i poprawy wartości spółki.
  7. Elastyczność i adaptacja: Chociaż Ackman ma określone kryteria inwestycyjne, potrafi być elastyczny i adaptować swoje podejście w zależności od sytuacji rynkowej i specyfiki spółki. Jest gotów szybko reagować na zmiany i dostosowywać swoje strategie, aby maksymalizować wartość inwestycji.
  8. Ryzyko i zarządzanie ryzykiem: Ackman jest świadomy ryzyka związanego z inwestowaniem, zwłaszcza w kontekście aktywistycznego podejścia. Stosuje różne strategie zarządzania ryzykiem, aby chronić kapitał i zapewnić długoterminowe zyski dla swoich inwestorów.

Filozofia inwestycyjna Billa Ackmana opiera się na inwestowaniu wartościowym z aktywistycznym podejściem, głębokich analizach fundamentalnych, długoterminowym horyzoncie inwestycyjnym oraz koncentracji na poprawie wartości spółek poprzez zaangażowanie w ich zarządzanie. Jego strategie są skierowane na odkrywanie i realizowanie potencjału wzrostu w dużych, publicznych spółkach, które są niedoszacowane przez rynek.

6. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Ronald Read

Najbardziej znane inwestycje:

  • Procter & Gamble (PG): Read zainwestował w firmę kosmetyczną, uzyskując stabilne zwroty.
  • Johnson & Johnson (JNJ): Inwestycja w firmę farmaceutyczną przyniosła solidne dywidendy.
  • AT&T: Read zainwestował w firmę telekomunikacyjną, uzyskując stabilne dochody z dywidend.
  • Wells Fargo: Inwestycja w bank przyniosła znaczące zyski.
  • General Electric (GE): Read zainwestował w GE, uzyskując dobre zwroty z dywidend.

Założenia strategii

Ronald Read, znany jako skromny amerykański inwestor i były woźny, zyskał szerokie uznanie po tym, jak ujawniono, że zgromadził majątek wart ponad 8 milionów dolarów dzięki mądrej i zdyscyplinowanej strategii inwestycyjnej. Jego filozofia inwestowania, choć nieformalnie zdefiniowana, opiera się na kilku kluczowych zasadach:

  1. Prostota i zrozumiałość: Read inwestował w firmy, które rozumiał. Unikał skomplikowanych i ryzykownych inwestycji, zamiast tego wybierając solidne, dobrze znane spółki z długą historią stabilności i wzrostu.
  2. Koncentracja na dywidendach: Podobnie jak Lowell Miller i Jeremy Siegel, Ronald Read cenił spółki wypłacające dywidendy. Regularne dochody z dywidend były dla niego ważnym aspektem, ponieważ stanowiły stały strumień gotówki, który mógł reinwestować lub używać do pokrycia bieżących potrzeb.
  3. Długoterminowe podejście: Read był inwestorem długoterminowym. Kupował akcje z zamiarem trzymania ich przez wiele lat, co pozwalało mu korzystać z efektu procentu składanego i rosnących dywidend. Jego podejście było zgodne z filozofią „kup i trzymaj”.
  4. Dywersyfikacja: Mimo że Read nie miał formalnego wykształcenia w dziedzinie finansów, intuicyjnie rozumiał znaczenie dywersyfikacji. Inwestował w różnorodne branże, co pomogło mu zminimalizować ryzyko związane z indywidualnymi sektorami.
  5. Skromność i oszczędność: Jego styl życia był niezwykle skromny, co pozwalało mu regularnie odkładać i inwestować znaczne części swoich dochodów. Read unikał długów i prowadził prosty tryb życia, co było kluczowe dla jego sukcesu inwestycyjnego.
  6. Samodzielność i dyscyplina: Read samodzielnie podejmował decyzje inwestycyjne, nie polegając na doradcach finansowych. Był zdyscyplinowany i konsekwentny w swoim podejściu, co pozwoliło mu unikać impulsywnych decyzji i trzymać się swojej strategii inwestycyjnej nawet w trudnych czasach.
  7. Cierpliwość: Jedną z jego najważniejszych cech była cierpliwość. Rozumiał, że budowanie bogactwa poprzez inwestowanie to proces wymagający czasu, i nie oczekiwał natychmiastowych wyników.

7. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Anne Scheiber

Przy tej Pani zatrzymam się na chwilę, bo historia jej życia jest całkiem ciekawa. Nie wiem, czy wiecie, że była ona audytorem podatkowym, pracując w urzędzie skarbowym. Tam nauczyła się, jak nie płacić podatków. W przypadku akcji sprowadzało się to – a jakże – do długoterminowego trzymania akcji i nie robienia praktycznie żadnych transakcji. W końcu dopóki nie sprzedasz akcji, nie masz przychodu, a jak nie masz przychodu, to nie płacisz podatków. To tak proste.

Anne Scheiber, która zyskała sławę jako niezwykle udana inwestorka dywidendowa, zainwestowała swoje skromne oszczędności w spółki dywidendowe, stosując kilka kluczowych zasad, które przyczyniły się do jej ogromnego sukcesu. Oto szczegóły dotyczące jej strategii inwestycyjnej:

Przykłady Inwestycji:

  1. PepsiCo: Scheiber zainwestowała w PepsiCo, czerpiąc korzyści z jej stałych dywidend i wzrostu wartości akcji. PepsiCo przynosiła jej regularne dochody i rosła wraz z rozwijającym się rynkiem napojów i przekąsek.
  2. Schering-Plough: Inwestycja w firmę farmaceutyczną Schering-Plough przyniosła jej znaczne zyski. Scheiber dostrzegła potencjał w rozwijających się lekach i stabilnych przychodach z tej branży.
  3. Coca-Cola: Kolejna inwestycja w giganta napojowego, który przez lata dostarczał stabilne dywidendy i wzrastał na wartości.
  4. Bristol-Myers Squibb: Scheiber zainwestowała również w tę firmę farmaceutyczną, czerpiąc korzyści z jej stabilnych dochodów i wypłat dywidend.
  5. Merck & Co.: Inwestycja w jedną z największych firm farmaceutycznych na świecie przyniosła jej duże zyski dzięki dywidendom i wzrostowi wartości akcji.

Efekty Inwestowania:

Scheiber zaczęła inwestować w latach 40. XX wieku z kwotą około 5000 dolarów, a do czasu jej śmierci w 1995 roku jej portfel był wart ponad 22 miliony dolarów. Jej sukces pokazuje, jak potężne mogą być długoterminowe inwestycje w spółki dywidendowe, szczególnie przy wykorzystaniu reinwestycji dywidend i analizy fundamentów spółek.

8. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: John Burr Williams

Najbardziej znane inwestycje:

  • General Electric (GE): Williams zainwestował w GE, uzyskując dobre zwroty.
  • AT&T: Inwestycja przyniosła stabilne dochody z dywidend.
  • IBM: Zainwestował w technologicznego giganta, uzyskując solidne zwroty.
  • Procter & Gamble: Kolejna inwestycja przynosząca stabilne dywidendy.
  • Chevron: Inwestycja w firmę energetyczną przyniosła duże zyski.

Założenia strategii

John Burr Williams, amerykański ekonomista i autor klasycznej książki „The Theory of Investment Value,” jest uznawany za pioniera w dziedzinie wyceny akcji i fundamentów inwestycyjnych. Jego filozofia inwestycyjna koncentruje się na idei, że wartość inwestycji jest oparta na jej zdolności do generowania przyszłych przepływów pieniężnych. Oto kluczowe elementy filozofii inwestycyjnej Johna Burr Williamsa:

  1. Wartość wewnętrzna: Williams jest najbardziej znany z wprowadzenia koncepcji wartości wewnętrznej (intrinsic value), którą definiuje jako obecną wartość przyszłych przepływów pieniężnych generowanych przez aktywo. Wartość wewnętrzna jest podstawą jego podejścia do wyceny akcji.
  2. Model zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF): Jego teoria opiera się na modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych, który oblicza wartość aktywa jako sumę wszystkich przyszłych przepływów pieniężnych, zdyskontowanych do wartości bieżącej za pomocą odpowiedniej stopy dyskontowej. Williams uważał, że ten model jest najdokładniejszym sposobem wyceny aktywów.
  3. Znaczenie dywidend: Williams podkreślał rolę dywidend jako kluczowego składnika przepływów pieniężnych, które inwestorzy powinni uwzględniać przy wycenie akcji. Uważał, że wartość akcji wynika z wartości przyszłych dywidend, które firma jest w stanie wypłacić swoim akcjonariuszom.
  4. Stopa dyskontowa: W filozofii Williamsa kluczowe znaczenie ma właściwy wybór stopy dyskontowej, która odzwierciedla ryzyko związane z przyszłymi przepływami pieniężnymi. Stopa dyskontowa powinna uwzględniać zarówno stopę wolną od ryzyka, jak i premię za ryzyko specyficzne dla danego aktywa.
  5. Racjonalne inwestowanie: Williams wierzył, że inwestorzy powinni podejmować decyzje inwestycyjne na podstawie racjonalnej analizy wartości wewnętrznej, a nie na podstawie spekulacji czy krótkoterminowych wahań rynkowych. Inwestowanie powinno być oparte na solidnych podstawach analitycznych i długoterminowych perspektywach.
  6. Fundamenty ekonomiczne: Jego filozofia podkreślała znaczenie fundamentów ekonomicznych firmy, takich jak zdolność do generowania zysków i przepływów pieniężnych, jako kluczowych determinantów jej wartości. Analiza fundamentalna była centralnym elementem podejścia Williamsa.
  7. Długoterminowa perspektywa: Williams zalecał inwestorom przyjęcie długoterminowej perspektywy inwestycyjnej, koncentrując się na przyszłych przepływach pieniężnych i wartości wewnętrznej, a nie na krótkoterminowych fluktuacjach cen akcji.

Filozofia inwestycyjna Johna Burr Williamsa opiera się na koncepcji wartości wewnętrznej i modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych. Williams uważał, że wartość inwestycji wynika z jej zdolności do generowania przyszłych przepływów pieniężnych, a inwestorzy powinni podejmować decyzje na podstawie racjonalnej analizy tych przyszłych korzyści, stosując odpowiednią stopę dyskontową. Jego podejście kładzie nacisk na długoterminowe fundamenty ekonomiczne i racjonalne podejście do inwestowania.

9. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Lowell Miller

Najbardziej znane inwestycje:

  • Procter & Gamble (PG): Inwestycja przyniosła solidne dywidendy i wzrost wartości.
  • Johnson & Johnson (JNJ): Uzyskał stabilne zwroty z dywidend.
  • PepsiCo: Inwestycja przyniosła znaczące zyski.
  • Coca-Cola: Przyniosła duże zwroty i stabilne dywidendy.
  • Colgate-Palmolive: Inwestycja przyniosła stabilne dochody z dywidend.

Założenia strategii

Lowell Miller, autor książki „The Single Best Investment: Creating Wealth with Dividend Growth,” jest znanym zwolennikiem inwestowania w spółki wypłacające rosnące dywidendy. Jego filozofia inwestycyjna koncentruje się na budowaniu długoterminowego bogactwa poprzez inwestowanie w solidne, stabilne spółki, które regularnie zwiększają swoje dywidendy. Oto kluczowe elementy filozofii inwestycyjnej Millera:

  1. Inwestowanie w spółki o rosnących dywidendach: Miller wierzy, że najlepszym sposobem na budowanie długoterminowego bogactwa jest inwestowanie w spółki, które nie tylko wypłacają dywidendy, ale regularnie je zwiększają. Spółki o rosnących dywidendach często wykazują zdrową kondycję finansową, stabilne przepływy pieniężne i zdolność do przetrwania w różnych warunkach rynkowych.
  2. Koncentracja na jakości: Miller podkreśla znaczenie inwestowania w wysokiej jakości spółki. Szuka firm z silnymi fundamentami, solidnym zarządzaniem, stabilnymi zyskami i zdrowymi bilansami. Jakość spółki jest kluczowa, ponieważ zapewnia ona bezpieczeństwo inwestycji i zwiększa prawdopodobieństwo stałego wzrostu dywidend.
  3. Długoterminowe podejście: Podobnie jak Jeremy Siegel, którego omówię niżej, Miller jest zwolennikiem długoterminowego podejścia do inwestowania. Wierzy, że trzymanie się wysokiej jakości spółek przez długie okresy pozwala inwestorom korzystać z rosnących dywidend i efektu kuli śnieżnej, gdzie reinwestowane dywidendy prowadzą do większych zwrotów z inwestycji.
  4. Reinwestowanie dywidend: Miller kładzie duży nacisk na reinwestowanie dywidend, co pozwala na złożone narastanie kapitału. Reinwestowanie dywidend pozwala inwestorom na zakup dodatkowych akcji, co z kolei prowadzi do jeszcze większych dywidend w przyszłości.
  5. Unikanie spekulacji: Miller odradza spekulowanie na giełdzie i próby timingowania rynku. Zamiast tego, zachęca do inwestowania w sprawdzone, wysokiej jakości spółki i trzymania się ich przez długi czas.
  6. Analiza fundamentów: Miller zaleca dokładną analizę fundamentów spółek przed dokonaniem inwestycji. Obejmuje to analizę wskaźników takich jak wskaźnik wypłaty dywidendy (payout ratio), wskaźnik zadłużenia, historia wzrostu dywidend oraz stabilność zysków.
  7. Dywersyfikacja portfela: Chociaż Miller koncentruje się na spółkach dywidendowych, zaleca również dywersyfikację portfela, aby zminimalizować ryzyko. Dywersyfikacja między różnymi sektorami i branżami pomaga chronić portfel przed specyficznymi zagrożeniami rynkowymi.

Lowell Miller opiera się na długoterminowym inwestowaniu w wysokiej jakości spółki wypłacające rosnące dywidendy. Miller wierzy, że takie podejście pozwala inwestorom na budowanie stabilnego i rosnącego dochodu pasywnego, co prowadzi do zwiększenia wartości portfela inwestycyjnego w czasie.

10. Spółki dywidendowe inwestorzy dywidendowi: Jeremy Siegel

Najbardziej znane inwestycje:

  • Procter & Gamble (PG): Siegel inwestował w stabilne firmy, uzyskując solidne zwroty.
  • PepsiCo: Inwestycja przyniosła znaczące zyski.
  • Coca-Cola: Stabilne dochody z dywidend i wzrost wartości.
  • Colgate-Palmolive: Uzyskał stabilne zwroty z dywidend.
  • Johnson & Johnson (JNJ): Inwestycja przyniosła solidne zyski.

Założenia strategii

Jeremy Siegel, profesor finansów na Wharton School of the University of Pennsylvania, jest dobrze znany ze swojej filozofii inwestycyjnej. Jest szeroko omawiana w jego książkach, w tym w najbardziej znanej „Stocks for the Long Run”. Siegel jest zwolennikiem długoterminowego inwestowania w akcje jako najskuteczniejszej strategii budowania bogactwa. Oto kluczowe elementy jego filozofii inwestycyjnej:

  1. Długoterminowe podejście: Siegel wierzy, że akcje są najlepszą klasą aktywów do inwestowania na długi okres. Twierdzi, że w długim okresie akcje przewyższają inne aktywa, takie jak obligacje, nieruchomości czy surowce, pod względem zwrotu z inwestycji.
  2. Siła dywidend: Siegel kładzie duży nacisk na znaczenie dywidend. Jego badania pokazują, że reinwestowanie dywidend jest kluczowym elementem osiągania wysokich zwrotów z inwestycji w akcje. Spółki wypłacające regularne i rosnące dywidendy często przewyższają inne pod względem wyników inwestycyjnych.
  3. Zdywersyfikowany portfel: Siegel zaleca szeroką dywersyfikację portfela, aby zmniejszyć ryzyko. Obejmuje to inwestowanie w różne sektory gospodarki oraz geograficznie zróżnicowane rynki.
  4. Wyceny i fundamenty: Siegel podkreśla znaczenie analizowania fundamentów spółek i wycen rynkowych. Zaleca inwestowanie w firmy, które są wyceniane atrakcyjnie w stosunku do ich fundamentów, takich jak zyski, przychody czy wartość księgowa.
  5. Odpowiednie podejście do ryzyka: Siegel zauważa, że ryzyko związane z inwestowaniem w akcje maleje wraz z wydłużeniem horyzontu inwestycyjnego. Inwestorzy, którzy trzymają akcje przez dziesięciolecia, mają większe szanse na osiągnięcie pozytywnych zwrotów, nawet pomimo krótkoterminowych wahań rynkowych.
  6. Rebalansowanie portfela: Siegel sugeruje okresowe rebalansowanie portfela, aby utrzymać pożądaną strukturę aktywów i wykorzystać zmiany wycen rynkowych do kupowania nisko wycenianych i sprzedawania wysoko wycenianych aktywów.
  7. Globalna ekspozycja: Siegel zachęca do inwestowania nie tylko na rynku amerykańskim, ale również na rynkach międzynarodowych, aby skorzystać z możliwości wzrostu w różnych częściach świata.

Filozofia inwestycyjna Jeremy’ego Siegela opiera się na długoterminowym podejściu do inwestowania w akcje, z naciskiem na dywidendy, dywersyfikację, analizę fundamentów i wycen oraz odpowiednie zarządzanie ryzykiem. Siegel wierzy, że takie podejście może pomóc inwestorom osiągnąć stabilne i wysokie zwroty z inwestycji na przestrzeni lat.

Podsumowanie

Te przykłady pokazują, że inwestowanie w spółki dywidendowe może przynieść znaczne zyski dzięki stabilnym dochodom z dywidend oraz wzrostowi wartości akcji na przestrzeni lat​.

Na koniec chciałem zwrócić uwagę na to, jak bardzo zmienia się świat lub jakie koło może zrobić. Na powyższej liście znajdziecie chociażby akcje Mitsubishi, w które kiedyś inwestował John Tempelton, a obecnie na nowo inwestuje w nie Warren Buffet. Kodak nie miał jednak tyle szczęścia, bowiem w 2012 roku ogłosił upadłość. Trudno się dziwić, bowiem ludzie zdjęcia zaczęli robić telefonami. Kodak jednak się nie poddał i przeszedł głęboką restrukturyzację.

Poza tym, co zaraz zobaczycie na wykresie (spadek od debiutu po restrukturyzacji), ciekawy jest pik cenowy w 2020 roku:

Akcje Kodak
Akcje Kodak

W 2020 roku firma ogłosiła, że otrzymała pożyczkę od amerykańskiego rządu w celu rozpoczęcia produkcji farmaceutycznej, co wywołało duże zainteresowanie rynków, ale również kontrowersje. Trudno mi się oprzeć wrażeniu, że ma to wiele wspólnego z pandemią, która dawno minęła.

Internetowe źródła wiedzy, z których korzystałem, bo tych nieinternetowych trudno zliczyć 😉


Bądź pierwszy i dodaj swój komentarz.
Zaloguj się na swoje konto, aby zostawić swój komentarz.